دکتر Carol Dweck]1]، روان‌شناسی در دانشگاه کلمبیا، دریافته است که افراد عموماً یکی از دو باور نسبتاً قاطع را درباره هوش خود دارند، یا آن را ویژگی ماندگار به‌حساب می‌آورند و یا چیزی انعطاف‌پذیر که در طول زمان می‌تواند رشد کند. دکتر Dweck زمانی پژوهشی را در دانشگاه هنگ‌کنگ انجام داد که در آن‌همه کلاس‌ها به زبان انگلیسی برگزار می‌شدند. او و همکارانش با گروه بزرگی از دانشجویان وارد گفتگو شد و نمره مهارت زبان انگلیسی‌شان را به آن‌ها گفت و از آنان پرسیدند که آیا می خواهند دوره ای را برای پیشرفت زبان انگلیسی خود بگذرانند یا نه. انتظار می رفت که همه دانشجویان با نمرات پایین در کلاس جبرانی ثبت نام کنند. دانشگاه هنگ کنگ موسسه ای سختگیر است و بدون مهارت های قوی در زبان انگلیسی شانس موفقیت بسیار کم خواهد بود.
نتیجه شگفت‌آور بورد، تقریباً هیچ‌یک از دانشجویانی که اعتقاد داشتند هوششان دارای ویژگی تغییرناپذیر است ثبت‌نام نکردند. آن‌ها آن‌قدر از ظاهر شدن کمبودشان هراس داشتند که ترجیح دادند در خانه بمانند. دکتر Dweck می‌نویسد: دانشجویانی که دیدگاه ثابت درباره هوش خوددارند به باهوش به نظر رسیدن، آن‌قدر اهمیت می‌دهند که احمقانه رفتار می‌کنند. چه چیزی می‌تواند احمقانه‌تر از دست دادن فرصت یادگیری چیزی باشد که برای توفیق شما ضروری است؟
در آزمایش مشابه، Dweck به کلاسی از بچه‌های نوجوان، آزمونی پر از مسائل چالشی داد. پس از پایان آزمون، از گروهی به دلیل تلاش و از گروهی به دلیل هوششان تقدیر شد. آنانی که به دلیل هوششان تقدیر شدند،میل به پذیرفتن مسئولیت‌های سخت نداشتند و کارکردشان در آزمون بعدی ضعیف‌تر شد. سپس، Dweck از دانش‌آموزان خواست که نامه‌ای به دانش‌آموزان مدارس دیگر بنویسند و تجربه خود را شرح دهند، او موضوع قابل‌توجه دیگری را کشف کرد: چهل درصد دانش‌آموزان تقدیر شده به دلیل هوششان، درباره نمره خود در آزمون دروغ گفتند و نمره خود را بالاتر اعلام کردند.
آنان ذاتاً دروغ‌گو نبودند و اعتمادبه‌نفس و هوششان کمتر از بقیه نبود. آنان فقط کاری را انجام دادند که وقتی افراد در محیطی قرار می‌گیرند که از آنان فقط به دلیل استعداد درونی‌شان تقدیر می‌شود، انجام می‌دهند. آنان شروع به وصف خود با نگاه دیگران کردند و وقتی وضعیت دشوار شد و آن خودانگاره مورد تهدید قرار گرفت، آنان با دچار مشکل شدند. آنان اشتباهات خود را قبول نمی‌کردند و بعد از کمی درنهایت دروغ گفتند.[۲]
با مشاهدات فوق حال خبر زیر را مطالعه فرمایید:
نتایج یک تحقیق محرمانه: کاهش شدید هوش کودکان ایرانی زیر ۸ سال در ۱۰ سال اخیر
موسسه American Association of Pediatrics در یک تحقیق کاملاً محرمانه از کاهش شدید میزان هوش کودکان ایرانی زیر هشت سال در طول ۱۰ سال اخیر خبر داد.
آینده نوشت:
بخش هوش سنجی انجمن پزشکان کودک آمریکا در تحقیقات محرمانه بسیار وسیعی از دلایل هوش بسیار بالای کودکان و نسل‌های مختلف در ایران به نتایج عجیبی رسید که آن‌ها را مجبور کرد آن را تنها در سطح مراکز تحقیقات دانشگاهی منتشر کنند!
یکی از پزشکان ایرانی که مایل به فاش شدن نامش نبود گفت: این‌قدر نتیجه این تحقیق برای این مرکز تحقیقاتی عجیب بوده و سرعت کاهش روند هوش کودکان زیر ۸ سال ایرانی شدید بوده که به‌عنوان نخستین مقاله تخصصی در این زمینه آن‌هم به‌صورت محرمانه منتشرشده است».
پزشک ایرانی که این مقاله محرمانه را مطالعه کرده، در ادامه افزود: بر اساس این تحقیق زادوولد در ایران در یک دوره ۱۰ ساله موردبررسی دقیق قرارگرفته و پس‌ازآن مشاهده‌شده که میزان هوشمندی کودکان زیر ۸ سال در این سال‌ها به‌سرعت رو به کاهش است، به حدی که از ابتدای تحقیق هوش بچه‌ها با سرعتی نگران‌کننده از ۱۰۰ شروع و در پایان به ۸۵ رسیده است».
وی همچنین گفت: از سوی دیگر تحقیق بر روی روند مهاجرت نخبگان به‌خصوص افراد نابغه ایرانی نشان می‌دهد این افراد پس از ازدواج در کشورهای کانادا و ایالات‌متحده فرزندانی بسیار باهوش را به ساکنان این کشورها اضافه می‌کنند». این پزشک ایرانی همچنین تأکید داشت: به همان نسبت که ایران با شدت زیادی از کاهش هوش کودکان خود در این آمار ضرر خواهد کرد، کانادا و ایالات‌متحده بالاترین نرخ رشد کودکان باهوش را به دلیل جذب مغزها و نخبگان جهان به خود اختصاص داده‌اند! بر اساس اطلاعات به‌دست‌آمده در این تحقیق، بااین‌وجود کشورهای دیگر به‌مراتب پایین‌تر از ایران قرار دارند و کشورمان به دلیل کاهش ناگهانی و سریع شاخص هوش در مکان نخست قرارگرفته است[۳].
طی سالیان گذشته شایعات زیادی درباره قدرت بالای هوشی ایرانیان بین جامعه ما متداول بود ولی در طی دو یا سه سال گذشته نوعی تبلیغات برعکس درباره کاهش هوش ایرانیان در حال انتشار است لیکن مطالعات ذکرشده در ابتدای مطلب رویکرد متناسب‌تری را به هوش روشن می‌کند. درواقع باور به کم‌هوشی همان‌قدر خطرناک است که باور به هوشمندی به‌عنوان عنصری ثابت. در این رویکرد هوش تابعی از تلاش و کوشش افراد معرفی می‌گردد و نباید آن را به‌عنوان مفهومی ثابت در نظر گرفت.
[۱] “Carol Dweck,” Wikipedia, the free encyclopedia. 19-مارس-۲۰۱۶٫
[۲] M. Gladwell, What the Dog Saw: And Other Adventures. Little, Brown, 2009.
[۳] “نتایج یک تحقیق محرمانه: کاهش شدید هوش کودکان ایرانی زیر ۸ سال در ۱۰ سال اخیر.” [برخط]. Available at: http://www.khabaronline.ir/detail/30129. [دسترسی: ۰۲-آوریل-۲۰۱۶].